توسعه ابزارهای مهندسی ژنتیک و بیوتکنولوژی گیاهی فرصت های بزرگی را برای مهندسی گیاهان گوجه فرنگی برنتا باز کرده است.
این بررسی نمونه‌هایی از کشت بافت موفق و گوجه‌فرنگی‌های اصلاح‌شده ژنتیکی را ارائه می‌کند که مقاومت در برابر طیف وسیعی از تنش‌های محیطی همراه با کیفیت میوه بهبود یافته است. علاوه بر این، یک مدل کشاورزی مولکولی موفق ایجاد شد.
گوجه‌فرنگی که از کوه‌های آند سرچشمه می‌گیرد، در قرن شانزدهم به اروپا وارد شد. در حال حاضر این گیاه در سراسر جهان رایج است و از نظر اقتصادی به یک محصول مهم تبدیل شده است.
علاوه بر این، این گیاه یک گونه مدل برای معرفی ژن های مهم زراعی به گیاهان زراعی دولپه ای است. گوجه فرنگی به دلیل ارزش غذایی خاص خود به عنوان یک ماده غذایی محافظ در نظر گرفته می شود.
زیرا مواد مغذی مهمی مانند لیکوپن، بتاکاروتن، فلاونوئیدها، ویتامین C و مشتقات هیدروکسی سینامیک اسید را فراهم می کند. علاوه بر این، این محصول به خصوص در سال‌های اخیر با کشف فعالیت‌های ضد اکسیداتیو لیکوپن و عملکردهای ضد سرطانی، به محبوبیت فوق‌العاده‌ای دست یافته است.
بنابراین، تولید و مصرف گوجه فرنگی به طور مداوم در حال افزایش است. قابل توجه است که گوجه فرنگی نه تنها به صورت تازه فروخته می شود، بلکه به عنوان سوپ، سس، آب میوه یا کنسانتره پودر نیز فرآوری می شود. گوجه فرنگی پس از ذرت، برنج، گندم، سیب زمینی، سویا و کاساوا رتبه هفتم را در تولید جهانی دارد و در سال 2011 در سطح زیر کشت تقریبا 4.8 میلیون هکتار به تولید جهانی حدود 160 میلیون تن رسید.
از نظر گیاه شناسی گوجه فرنگی یک میوه است. با این وجود، محتوای قند آن در مقایسه با سایر میوه ها بسیار کمتر است. این گیاه دیپلوئیدی با 2n = 24 کروموزوم است.
گوجه فرنگی متعلق به خانواده Solanaceae است که شامل بیش از 3000 گونه از جمله گیاهان با اهمیت اقتصادی مانند سیب زمینی، بادمجان، تنباکو، گل اطلسی و فلفل است.
در سال 1753، لینه گوجه فرنگی را در جنس Solanum با نام خاص S. lycopersicum قرار داد. در سال 1754، فیلیپ میلر آن را به جنس خود منتقل کرد و آن را Lycopersicum esculentum نامید.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.